“Nederland verliest een Kamerlid, maar krijgt er een straatvechter voor terug.” Met die woorden nam Kamervoorzitter Vera Bergkamp vandaag afscheid van één van de langstzittende leden van de Tweede Kamer, vooral bekend van hoe ze haar tanden in de Toeslagenaffaire zette, maar ook de vrouw achter 5 initiatiefwetten, 870 eigen moties en 1460 Kamervragen.
Renske Leijten kondigde afgelopen zaterdag onverwacht haar vertrek aan, vandaag was haar laatste dag.
Waarom stapt ze nu op? Dat is een lang proces geweest, zegt Leijten in Nieuwsuur. “Om volksvertegenwoordiger te moeten zijn moet je kunnen leiden, en om te leiden moet je kunnen inspireren. Ik geloof niet dat dat alleen maar komt door Kamervragen, moties of wetsvoorstellen, maar juist door het mobiliseren van mensen. Ik merkte dat dat bij mij op is om in Den Haag af te maken.”
‘Giftig’
Op de partijraad van de SP afgelopen zaterdag kondigde Leijten met harde woorden haar afscheid aan. “Ik stop met de politiek in Den Haag, waar het giftig is en waar het te langzaam gaat.”
Die opmerking heeft met veel verschillende factoren te maken, zegt Leijten. “Ik vind mijn partij niet giftig, ik krijg er energie van om met ze te zijn. Maar in Den Haag verlies ik energie. Je moet altijd klaarstaan om met mensen af te rekenen en anderen staan ook altijd klaar om met je af te rekenen.”
Ook zegt Leijten dat de positie van de oppositie niet goed werd gezien of geduid. “Ik vond het de afgelopen jaren verbijsterend als men zei dat je in de oppositie aan de zijlijn staat. We staan niet aan de zijlijn. Er zijn 150 Kamerleden en we zijn allemaal aan het voetballen. We willen allemaal de bal en we willen allemaal scoren. We scoren allemaal, verliezen allemaal en we maken allemaal tackles.”
Leijten kwam op 27-jarige leeftijd in de Kamer, en viel al snel op vanwege haar felle kritiek:
Meer dan 140.000 mensen hebben op Leijten gestemd, en nu stopt ze halverwege haar termijn. “Ik vond dat best ingewikkeld bij mijn afweging. Maar ik denk dat als je geen inspiratie of leiding meer kan geven, je moet zeggen dat het aan een ander is om dat wel te doen.” De stemmen zijn niet verloren, zegt ze, “en de strijd ook niet”.
Ondanks haar successen in de Kamer had Leijten nooit de behoefte om fractievoorzitter te worden. “Ik vind fractievoorzitter zijn een hondenbaan. Ik heb dat nooit geambieerd. Ik ben goed in het organiseren van mensen en me vastbijten in een dossier.” Als fractievoorzitter kan dat niet, zegt Leijten. “Je staat dan ook veel meer in de wind van beeldvorming. Daar kon ik nog wel eens van onderduiken.”
Leijten blijft actief binnen haar partij, maar in wat voor vorm is nog niet bekend. Hoe moet Den Haag volgens haar ontgiften? Door het te hebben over de inhoud. “Ieder debat dat gaat over de toon, of over wie wat heeft gezegd, gaat niet over de mensen of de inhoud. En de politiek heeft de opdracht om het leven van mensen beter te maken, en daar komt ze onvoldoende aan toe door al die afleiding.”