Raja Alouani, nummer 23 voor Tweede Kamerverkiezingen lijst Groen Links

“Ik draag vele hoofddoekjes”

Raja (in augustus wordt ze 50 jaar) is al 26 jaar zeer actief bezig met vrijwilligerswerk in Haarlem en 19 jaar als professioneel jeugdhulpverleenster. Ze balanceert haar fulltime baan met het voorzitterschap van een vrouwenorganisatie en een samenwerkingsverband. “Ik draag vele hoofddoekjes” zegt ze lachend.

Dat heeft ze van haar ouders, allebei gastarbeiders. Haar moeder is niet door haar vader naar Nederland gehaald, maar kwam met een eigen contract als een van de weinige vrouwelijke gastarbeiders. Ze ontmoeten elkaar en trouwden in 1970.

Vader en moeder waren allebei zeer actief. Moeder ging op de fiets langs de huizen om Marokkaanse en Arabische vrouwen ertoe te bewegen mee te doen met taalles en naailes. Het ging om emancipatie en participatie. Vader richtte een oudervereniging op en was actief bij de oprichting van de eerste Marokkaanse moskee in Haarlem.

Toen Groen links haar telefonisch benaderde dacht Raja dat ze gevraagd werd om bij een bijeenkomst te spreken. Dat gebeurde vaker omdat ze zo maatschappelijk actief is.  Gelukkig wist ze niet dat het ging om een verzoek  tot deelname aan een Talentenklas voor potentiele kandidaten Tweede Kamerverkiezingen. Anders had ze zeker gezegd “Dat past niet bij mij, ik bedank maar doe niet mee”

Ze was ervan overtuigd dat ze mensen beter kon helpen vanuit haar werk of vrijwilligerswerk op het maatschappelijk vlak. Toen dus Groen Links belde en voorstelde om deel te nemen aan de Talentenklas, zei ze uit beleefdheid dat ze erover na zou denken. Maar eigenlijk was zij voornemens om: ‘Ik ben zeer gevleid, maar nee, dank u’ te appen.

Maar vele gesprekken later, met haar zoon, haar vader en meer mensen, die allemaal vonden dat ze het een kans moest geven, en dat het wel bij haar paste, zag ze uiteindelijk de meerwaarde en het belang erin.

Ze ging naar de talentenklas van Groen Links” en dat voelde als thuiskomen:

” Het was fantastisch. Ik voelde mij er zo goed. Er waren allerlei soorten mensen, en zo veel energie. Je hoefde het er ook nooit over je kleur of afkomst te hebben, dat werd meteen begrepen. Qua programma past GroenLinks goed bij mij.  De linkse standpunten zijn  naar mijn mening heel mooi waaronder de standpunten inzake discriminatie en institutioneel racisme. Dat is wat ik ook vind.

Milieu en duurzaamheid vind ik belangrijke zaken, maar ik heb er niet veel verstand van. Maar als het gaat om de kostendelersregeling, de participatiewet, armoedebeleid, jeugdwerkeloosheid, daar kan ik over meepraten. 

Burgers zijn afhankelijk van ambtenaren die wel of niet de wet “volledig” toepassen

Als ik kijk naar de verontwaardiging over de burgers in de bijstand die geld moeten terug betalen omdat familie boodschappen voor hun deed, dan denk ik “Hallo, dit speelt al jaren. Waar was iedereen?

Als je geen netwerk hebt, of te maken hebt met een ambtenaar die de wet echt “naar de letter” wil uitvoeren, kan je een probleem hebben. Feitelijk voert de desbetreffende ambtenaar gewoon de wet uit. Dat moet ophouden. Dat moet anders, punt klaar. Dat vindt Groen Links en die standpunten deel ik.

In de talentenklas hoorden we ook dat je bepaalde dagen in de Tweede Kamer moet zijn en op andere dagen kun je je agenda anders invullen, zoals het land intrekken en met mensen praten. Dat past bij mij. Ik wil niet elke dag opgesloten zitten op kantoor. Ik wil eruit, praten met mensen en vooral: feeling houden met mensen.

Het toenemend populisme, racisme, polarisatie zijn ook redenen om de politiek in te gaan. Dat zul je van iedereen met een migratieachtergrond horen.  Het is tijd voor meer kleur in de kamer want dit willen we niet. We gaan onze mond opendoen en kijken wat we kunnen doen. Tijd voor actie met z’n allen. Dat kun je niet alleen, daar heb je meerdere mensen voor nodig. Je moet een sterk links front hebben, en dan kun je dit aanpakken.

Ik sta op 23, ik zal even moeten bikkelen . Ik hoopte natuurlijk dat ik wat hoger op de lijst zou komen, maar ik kom van buiten de politiek. Ik was niet eens lid van een politieke partij. Ik stemde de laatste jaren wel altijd Groen links. Ik heb vanuit mijn vak en mijn vrijwilligerswerk wel veel strategische dingen geleerd; wie spreek je aan, de wethouder of iemand anders, en wanneer? Wanneer kun je beter een ander het laten verwoorden? Wanneer is het handig om te spreken en wanneer niet?. Maar kom op, ik kom van buiten het politieke veld.”

Op de 10 eerste plekken van de kieslijsten zie je weinig mensen van kleur, maar het is wel de eerste keer dat er zulke diverse lijsten zijn. Volgende verkiezingen zal het beter gaan, zullen er meer mensen van kleur bij zijn.

Het percentage stemmers uit onze achterban is natuurlijk laag. We gaan zeker proberen dat bewustzijn te doen toenemen, laten we onze verantwoordelijkheid nemen en anders niet klagen. Er zijn genoeg mensen die je met voorkeursstemmen erin kunt krijgen.

Geloof, troost en hoop

Raja heeft net een groot leed te verwerken gehad. Een maand geleden verloor ze haar vader, aan corona. Geheel onverwachts. Hij had het virus, maar had weinig klachten. Binnen een dag sloeg het om, vermeerderden de klachten en overleed hij. Raja: ”Hij was 84 jaar en hij had stof in zijn longen. Hij had in de mijnen gewerkt, in Limburg, België en Frankrijk.

Hij was ook heel bekend in Haarlem, iedereen kende hem hier. Hij heeft me erg gestimuleerd om dit te gaan doen. Hij zei wel: Denk je dat t makkelijk zal zijn. Als je voor je idealen  gaat dan moet je doorzetten en doorgaan.”

Raja vindt troost bij haar geloof, de islam. Vanuit mijn religie geloof ik dat er nog een weerzien zal zijn, dat troost mij. Het geeft hoop. Alle mensen die geloven, of het nou christenen, joden of moslims of anders zijn, vinden troost in momenten dat geliefden overlijden. Ik weet ook nooit goed wat ik moet zeggen op zo’n moment tegen mensen die nergens in geloven.

Een collega zei mij: “Soms wou ik dat ik geloofde, Dan zou het makkelijker te dragen zijn. Maar ik kan ‘t niet. Ik kan niet geloven.”

Ik sprak laatst een dominee. Hij zei mij: Geloven geeft rust en troost en hoop. Soms denk je gewoon uit liefde: kon hij of zij dat ook maar zo voelen. Je gunt het iedereen.”

Invoegen op de snelweg

“Ik hou ervan mensen te stimuleren en aan te moedigen en uit te gaan van het positieve.  Ik hou ervan mensen hoop te geven, geen valse hoop, maar een reële hoop. Eerlijk aangeven dat dingen soms wat lang kunnen duren maar dat er licht is aan het eind van de tunnel. Ik heb heel veel jongeren en gezinnen begeleid. Ik heb heel veel bruiloften bijgewoond. Dat is zo’n moment waarop ik denk: Kijk waar je toen was en kijk nou, waar je nu bent. Dat geeft mij kracht om door te gaan.

Een Marokkaans gezegde is: “Wat uit het hart komt, komt bij het hart terecht” Die vind ik heel mooi. Als je oprecht bent dan voelt de persoon tegenover je dat ook. Het gaat om eerlijkheid, oprechtheid, integriteit.

Rechten krijg je nooit zo maar, daar moet je voor strijden, daar moet je voor staan. Dat zie je in de zwarte pieten discussie, Je hoort overal over inclusie, de  eerste stap is open staan voor inclusie en diversiteit. Maar dan begint het pas, als je de mensen eenmaal binnen hebt. Wees je bewust dat er meerdere dimensies zijn.  Maar het begint met open staan.

Ik irriteer me aan mensen die blijven klagen. Als de deur voor je open gaat neem dan je verantwoordelijk en ga niet zitten zeuren.

Nederland moet leren ritsen. Men moet de Nederlanders met kleur toestaan in te voegen op de snelweg. En voor het gemak heb ik het even over wij, de burgers met kleur, moeten willen invoegen. Als men geen ruimte voor de Nederlanders met kleur maakt, hen niet laten invoegen, dan komt het verkeer helemaal vast te zitten  en komt niemand op z’n bestemming aan.